— 96 —
„Ah, perkara ketjil sekali, kongsie perloe pakeh itoe oewang, habis Kek-Hoaij boleh kalahken maen. Owee djadi djengkel liat orang poenja tingka begitoe.“
„Sampe brapa banjak ia soeda kalah maen ?“
Sabelas riboe lebi. Kongsie kabetoelan lagi perloe pakeh itoe oewang. Owee djadi djengkel liat orang engga poenja pikiran begitoe.“
„Soeroe ia toeroenin bininja poenja barang-barang, djangan ia kaenakan sadja. Soeda loe sendiri jang berkerdja mati-matian, habis ia soeda engga bantoe satoe apa maen pakehin oewang sadja; enak amat !“
„Pantesnja memang begitoe, sebab kongsie kliwat perloe pakeh itoe oewang; tapi mana ia brani sama bininja !“
„Barang jang misti, mana boleh ia maen enak-enakan sadja bilang engga brani; habis apa boleh soeda ?“
„Ah, dari begitoenja si perkara ketjil; owee tjoema djengkel liat ia poenja tingka-lakoe jang begitoe engga poenja pikiran, sedengan ia taoe itoe oewang ada kliwat perloe dipakeh.“
„Habis loe maoe pakeh oewang di loearan; nah, kaloe begitoe soeroe ia jang bajar boenganja; enak amat kaloe misti kongsie jang pikoel.“
„Ah, begitoenja si perkara ketjil. Owee pikiran maoe toeroenin kita poenja barang-barang; boengahnja biar kongsie jang pikoel.“
