— 324 —
„Soedalah loe kasi sadja lima poeloe sama dia saban boelan, saban-saban doeitnja loe kasi sadja sama goea, nanti goea soeroe goea poenja piaraan sampehin sama dia. Bagimana?-sagitoe tok goea kira engga nanti bikin kaberatan sama loe; loe misti inget jang loe soeda bikin roesak orang poe-nja anak.“
„Bolehlah ba Koei-tjoan kasianin sama orang toewa.“ kata Djambroet, jang dengen koenjoeng-koenjoeng soeda tjampoer moeloet.
Koei-tjoan mengelah napas lagi. Ia tinggal ber-diam sampe sakean lama, kamoedian laloe ia ber-kata dengen moeka koerang senang:
„Nah soedalah goea nanti kasi ampat poeloe saban boelan.“
„Hala sebab sapoeloe roepia masa boleh bikin loe djadi bagimana si! Kasi soeda lima poeloe, biar itoe orang toewa pakeh pelit-pelit, lebihnja biar dia simpan boeat dia poenja hari toewa.“
„Nah ja soeda!“ kata Koei-tjoan jang merasa kawalahan. „Tapi sekarang goea engga ada poenja doeit, nanti sadja habis boelan.“
„Begitoe ia begitoe,“ kata Boen-san sekarang dengen seora legah. „Doeitnja loe kasi sadja sama goea, ja?-nanti goea jang soeroe piaraan goea anterin sama dia, goea nanti soeroe piaraan goea anterin sama dia, goea nanti soeroe bilangin jang loe poenja moera hati, inget maoe toeloeng dja-ngan dia sampe djadi terlaloe soesa.“