lampah amba kaduta,
andhawuhken timbalan dalem sang prabu,
pun kakang Kebokenanga,
ing Pengging tan angsal kardi.
6. Tan wonten kang den piliha,
sedayane pan sami den karsani,
tan nedya punapa wau,
ciptaning jro wardaya,
mung dhedhukuh kewala panedyanipun,
kula sumangga sang nata,
aturipun Kyai Pengging.
7. Sanget atadhah deduka,
pan lengganangandika sribupati,
ing netya sapan sinamun,
batos angemu rasa,
tan prasaja alebet pengangkahipun,
kawala dugi tan cidra,
borong punapa karsa ji.
8. Sang nata alon ngandika,
mring Jeng Pangran ing Kudus ingkang tinuding,
yayilumakuwa gupuh,
mring Pengging tuwanana,
yen sakira sayekti aduwe kayun,
lah mangsa bodhoa sira,
tatrapna ing dalil kadis.
9. Jeng Pangran Kudus sandika,
atur sembah wus lengser ing ngarsa ji,
gya ngedhaton sang aprabu,
sagung Wali pandhita,
myang niyaka prameya bubar sedarum,
mring wismane sowang-sowang,
nehen gatya kang winarnni,
333
