55
— „Pe-tjap gwa toen-oh, tjia-lat oh, kaka wisa Wajat!“
— „Itoe toch èntèng! yo-thiam jang disebrang padjeknja ampir tje pé.“
— „Ja, owe halap inko Bijk tolong, jangan na-hiak laijgi.“
— „Djangan takoet, nanti owe omongin soepaja sienshe poenja padjek tide naek. Boeat minta toeroen ada soesah. Tapi, sinshe, owe maoe ada minta toeloeng sedikit. Apa sienshe ada poenja tjoe-pek-san jang paling baek?“
— „Oe-oe-oe!“ berbangkit Ang Pauw Sian sambil menghamperi iapoenja rak obat: „ata,ata,ata!“
— „Toeloeng kasih boeat harga tje-toengin, tapi jang paling bagoes, sienshe, jang mandjoer boeat anak ketjil oemoer satoe taon jang peroetnja sring pong-hong, masoek angin dan tjia-be-siauw“.
— „Toentoe-toentoe, poeloet ponghong lantat wisa tolong”, saoet itoe tabib sambil angkat satoe flesch jang berisi obat boeboek merah laloe ditoeang atas salembar kertas poetih,
Sasoedahnja itoe poeder tjoe-pek-san slese diboengkoes, Tan Tjo Lat berkata lagi: