Halaman:Wasiat Jang Beharoe.djvu/210

Dari Wikisumber bahasa Indonesia, perpustakaan bebas
Loncat ke navigasi Loncat ke pencarian
Halaman ini belum diuji baca

202 INDJIL JAHJA XVI, XVII.


mĕndjak anaknja soedah lĕpas, maka terloepalah ija akan kasoe- sahan itoe, olih kasoekaannja sĕbab sa'orang manoesia soedah djadi dalam doenia. . Maka pada sakarang ini ka- moe pon ada mĕnanggoeng kasoe- sahan, akan tĕtapi akoe akan bĕrdjoempa dĕngan kamoe poela, dan hati kamoe pon akan bĕrsoeka- tjita, maka sa'orang pon tiada dapat mĕngambil kasoekaanmoe itoe daripadamoe. . Pada masa itoe tiada kamoe akan bĕrtanja barang sasoeatoe akan dakoe. Sasoenggoeh-soeng- goehnja akoe bĕrkata kapadamoe, bahwa barang apa jang akan ka- moe pinta kapada Bapa dĕngan namakoe, ija-itoe akan dikaroenia- kannja. . Bahwa sampai sakarang bĕ- lom pĕrnah kamoe meminta ba- rang sasoeatoe dengan namakoe. Pintalah , maka kamoe akan bĕr- olih, soepaja sampoernalah kasoe- kaanmoe. . Adapon sĕgala pĕrkara ini koe-katakan kapadamoe pakai ibarat; tĕtapi masanja akan da- tang kĕlak , apabila tiada lagi akoe bĕrkata kapadamoe dĕngan pĕrka- taan ibarat, mĕlainkan dengan tĕrang djoega akoe menjatakan Bapa kapada kamoe. . Maka pada masa itoelah kamoe akan mĕminta-doa dengan namakoe; boekannja katakoe ka- padamoe bahwa akoe akan mĕmo- honkan kamoe kapada Bapa; . Karĕna Bapa sĕndiri pon mangasihi akan kamoe, sĕbab kamoe mengasihi akandakoe dan kamoe pĕrtjaja, bahwa akoe tĕlah kaloewar daripada Allah. . Maka telah akoe kaloewar daripada Bapa laloe datang kada- lam doenia; kembali poela akoe mĕninggalkan doenia laloe poelang kapada Bapa. . Maka kata moerid-moeridnja kapadanja: Bahwa-sanja sakarang Toehan bĕrkata-kata dĕngan njata dan boekan Toehan mengatakan ibarat. . Sakarang tahoelah kami bahwa Toehan mĕngĕtahoei sĕgala pĕrkara dan ta'oesah orang bĕrta- njakan Toehan, maka sebab itoelah kami pĕrtjaja, bahwa Toehan tĕlah kaloewar daripada Allah. . Maka sahoet Isa kapada mareka-itoe : Pertjajakah kamoe sakarang? . Bahwa sasoenggoehnja da- tang waktoenja, behkan, sakarang pon ija-itoe tĕlah sampai, apabila kamoe ditjĕrai-bĕraikan , masing- masing pĕrgi katĕmpatnja dan kamoe mĕninggalkan akoe sa'orang- orang; tĕtapi boekan akoe tinggal sa'orang-orang sĕhadja, karĕna Bapa pon adalah dĕngan akoe. . Bahwa sĕgaia pĕrkara ini koe-katakan kapadamoe , soepaja kamoe bĕroUh salamat dengan akoe. Maka dalam doenia kamoe akan mĕndapat kasoekaran, tĕtapi pĕrtĕtapkanlah hatimoe , karĕna akoe tĕlah mĕngalahkan doenia ini. FASAL XVn. Bahwa dĕmikianlah kata Isa, laloe mĕnĕngadahlah ija kalangit sĕrta katanja: Ja Bapa, tĕlah sam- pai waktoenja, pĕrmoehakanlah kiranja Anakmoe, soepaja Anak- moe pon mĕmoeliakan dikau. . Sapĕrti ĕngkau tĕlah menga- roeniakan koewasa kapadanja atas sĕgala manoesia, soepaja dibĕri- kannja hidoep kĕkal kapada; sĕgala orang, jang telah kau-anoegraha- kan kapadanja. . Maka inilah hidoep jang kĕkal, djikalau dikĕnal olih mareka-itoe akan dikau , AUah jang asa dan bĕnar, dan akan Isa Almasih, jang tĕlah kausoeroehkan.