Halaman:Wasiat Jang Beharoe.djvu/210

Dari Wikisumber bahasa Indonesia, perpustakaan bebas
Halaman ini belum diuji baca

202 INDJIL JAHJA XVI, XVII.


mĕndjak anaknja soedah lĕpas, maka terloepalah ija akan kasoe- sahan itoe, olih kasoekaannja sĕbab sa'orang manoesia soedah djadi dalam doenia. . Maka pada sakarang ini ka- moe pon ada mĕnanggoeng kasoe- sahan, akan tĕtapi akoe akan bĕrdjoempa dĕngan kamoe poela, dan hati kamoe pon akan bĕrsoeka- tjita, maka sa'orang pon tiada dapat mĕngambil kasoekaanmoe itoe daripadamoe. . Pada masa itoe tiada kamoe akan bĕrtanja barang sasoeatoe akan dakoe. Sasoenggoeh-soeng- goehnja akoe bĕrkata kapadamoe, bahwa barang apa jang akan ka- moe pinta kapada Bapa dĕngan namakoe, ija-itoe akan dikaroenia- kannja. . Bahwa sampai sakarang bĕ- lom pĕrnah kamoe meminta ba- rang sasoeatoe dengan namakoe. Pintalah , maka kamoe akan bĕr- olih, soepaja sampoernalah kasoe- kaanmoe. . Adapon sĕgala pĕrkara ini koe-katakan kapadamoe pakai ibarat; tĕtapi masanja akan da- tang kĕlak , apabila tiada lagi akoe bĕrkata kapadamoe dĕngan pĕrka- taan ibarat, mĕlainkan dengan tĕrang djoega akoe menjatakan Bapa kapada kamoe. . Maka pada masa itoelah kamoe akan mĕminta-doa dengan namakoe; boekannja katakoe ka- padamoe bahwa akoe akan mĕmo- honkan kamoe kapada Bapa; . Karĕna Bapa sĕndiri pon mangasihi akan kamoe, sĕbab kamoe mengasihi akandakoe dan kamoe pĕrtjaja, bahwa akoe tĕlah kaloewar daripada Allah. . Maka telah akoe kaloewar daripada Bapa laloe datang kada- lam doenia; kembali poela akoe mĕninggalkan doenia laloe poelang kapada Bapa. . Maka kata moerid-moeridnja kapadanja: Bahwa-sanja sakarang Toehan bĕrkata-kata dĕngan njata dan boekan Toehan mengatakan ibarat. . Sakarang tahoelah kami bahwa Toehan mĕngĕtahoei sĕgala pĕrkara dan ta'oesah orang bĕrta- njakan Toehan, maka sebab itoelah kami pĕrtjaja, bahwa Toehan tĕlah kaloewar daripada Allah. . Maka sahoet Isa kapada mareka-itoe : Pertjajakah kamoe sakarang? . Bahwa sasoenggoehnja da- tang waktoenja, behkan, sakarang pon ija-itoe tĕlah sampai, apabila kamoe ditjĕrai-bĕraikan , masing- masing pĕrgi katĕmpatnja dan kamoe mĕninggalkan akoe sa'orang- orang; tĕtapi boekan akoe tinggal sa'orang-orang sĕhadja, karĕna Bapa pon adalah dĕngan akoe. . Bahwa sĕgaia pĕrkara ini koe-katakan kapadamoe , soepaja kamoe bĕroUh salamat dengan akoe. Maka dalam doenia kamoe akan mĕndapat kasoekaran, tĕtapi pĕrtĕtapkanlah hatimoe , karĕna akoe tĕlah mĕngalahkan doenia ini. FASAL XVn. Bahwa dĕmikianlah kata Isa, laloe mĕnĕngadahlah ija kalangit sĕrta katanja: Ja Bapa, tĕlah sam- pai waktoenja, pĕrmoehakanlah kiranja Anakmoe, soepaja Anak- moe pon mĕmoeliakan dikau. . Sapĕrti ĕngkau tĕlah menga- roeniakan koewasa kapadanja atas sĕgala manoesia, soepaja dibĕri- kannja hidoep kĕkal kapada; sĕgala orang, jang telah kau-anoegraha- kan kapadanja. . Maka inilah hidoep jang kĕkal, djikalau dikĕnal olih mareka-itoe akan dikau , AUah jang asa dan bĕnar, dan akan Isa Almasih, jang tĕlah kausoeroehkan.