Halaman:Pembalesannja Kawanan Liang San.pdf/273

Dari Wikisumber bahasa Indonesia, perpustakaan bebas
Halaman ini tervalidasi

— 272 —

pindahannja itoe orang gaga jang ia sanget koeatirken. Tapi kendati begitoe, toeh ia berkata djoega:

„Boekantah ada lebi baek kaloe kaoe kasi hoekoeman jang lebi berat, soepaja lebi lekas ia bisa mampoes?“

„Halal, boeat apatah?“ kata Kwa-eng sambil tertawa-tertawa: „ia toeh tida sala sabrapa besar; dengan itoe kapindahan toeh soeda tjoekoep boeat ia menanggoeng sangsara, sebab disana ia moesti mendjaga koeda dan lakoeken laen-laen pakerdjahan jang lebi berat dari di sini.“

Giok-go jang kira bener di sana Touw Hin bakal lebi sangsara, sabagimana soeaminja telah bilang, djadi merasa senang djoega. Dan moelai dari sawates itoe hari, ia tida pernah bitjaraken lagi halnja itoe orang.

Begitoelah sekarnag dengen tida merasa koeatiw soeatoe apa, saban siang kaloe Lie Kwa-eng soeda berlaloe dari roema, ia tinggal di kamar bersama-sama Pek-hoa, dan sasoeda hari mendjadi sore deket si toea poelang, baroe itoe djahanam balik ka kamarnja sendiri, soepaja tida sampe kapergokan.

Pada soeatoe hari, waktoe tida ada pakerdjahan apa-apa, Lie Kwa-eng inget itoe perkatahan-perkatahan jang Touw Hin bilangi di djalanan, maka hatinja lantas dapet satoe pikiran boeat soeroe Pang Pek-hoa poelang sadja ka kota Radja.