Halaman:Djie Touw Bwee.pdf/241

Dari Wikisumber bahasa Indonesia, perpustakaan bebas
Halaman ini tervalidasi

240

boleh lantas kaoe tjerita sadja; kaloe kaoe tiada brani kaoe dijem.

Tjoenhiang lantas berkata: Siotjia! boekan saja taoe ada perkara apa, tapi melingken saja ada lihat sadja. Itoe Bok Siangkong (Bok Ing) selama ini seringkali dia menangis, dan kaloe dia menangis, saja lihat selamanja dia ada pegang apa apa di tangannja, awasin itoe sembari bingoeng dan lantas tarik napas, dan kaloe ada orang hamperin, lantas sadja dia semboeniken dengen lekas barang jang dia pegang itoe. Kenapa begitoe, hem?

Siotjia berkata: Dia sering menangis, itoe boleh djadi; sebab barangkali dia pikirin emak bapakuja jang ada di tempat djaoeh. Tapi begimana kamoe boleh taoe, kaloe dia menangis, tangannja ada pegang apa apa?

Tjoenhiang menjahoet: Sebab saja soedah pergokin satoe kali. Tapi saja tida lihat barang itoe apa adanja. Saja inget, nanti kaloe dia tida di kamarnja saja maoe tjolong barang itoe dan lantas kasih Siotjia lihat.

Selagi ia orang mengomong begitoe, ada dateng Goat Ing Siotjia, jang lantas adjak Ien Ing pergi bertemoe pada Hoedjin. Tempo itoe Siotjia berdoewa soedah pergi, itoe Tjoenhiang teroes djalan ka loewar pergi di kamarnja Bok Ing, dengen niatan maoe mentjoeri. Itoe waktoe kabetoelan Bok Ing tida ada di dalem kamar; maka Tjoenhiang lantas