Halaman:Siti Kalasun.pdf/71

Dari Wikisumber bahasa Indonesia, perpustakaan bebas
Halaman ini telah diuji baca

kayo awak, urang tak mamandang di rancak roman, laku sarupo anjiang gadang, manyasa inyo mambaok singgah.

 “Ibilih kasa tapasinggahkan,” katonyo si Kalasun, bakato-kato dalam hati, banci jo berang ka Palindih.

 Kan iyo hari barisuak, dihimbau anak dilawan duduak, bakato babana-bana, “Satantang Sutan Sari Alam suami kau nantun, baapo pikiran Anak kanduang, alah sakitu lamo bajalan, duo musin labiah sabulan, kaba tidak barito tidak, hilang lanyok tak tampak-tampak, antah babini jo urang lain, Anak nan tidak diacuahkan.

 Cubolah pikia Anak kanduang, inyo mamaram batu, awak mamaram pisang, di uang pitih kito tak harok, kito harok anak jo buah, pangganti badan baruak denai, lah ta-ragak nak bacucu, mandukuang cucu cando urang.

 Kini bak itulah dek kau Upiak, molah kita ka Angku Kali, kito pai mamintak pasah, mintak carai jo Sari Alam, sabab janji nan ditakuak, anam bulan jalan kaki, satahun jalan lawik, kalau suami tidak maisi nafkah, kaba tidak barito tidak, kalau parampuan mangadu, buliah bacarai jatuah talak, kalau si Upiak bacarai, sampai idah tigo bulan, buliah dituka jo nan lain.

Urang Padang lalu barampek
Tapijak tapi kainnyo;
Nan hilang indak ka dapek
Cari nan lain ka gantinyo.”

 Mandanga kato nan bak kian, masam sajo muko Siti Kalasun, sapatah tidak inyo manjawab, ayia mato badarai-darai, bak maniak putuih talinyo, bak intan putuih pangarang, hancua hati ramuak pikiran, balari masuak ka dalam biliak, manangih dalam kulambu, mandoa kapado Allah, salamaik sajo suami ambo, lakeh inyo pulang, pado balaki jo nan lain, bia marando salamo hiduik.

 Maliek rupo Kalasun, hilang aka mandehnyo, bajalan turun ka laman, diambiak kain sumbahyang, batingkuluak kain tilakuang,

60