Halaman:Siti Kalasun.pdf/51

Dari Wikisumber bahasa Indonesia, perpustakaan bebas
Halaman ini telah diuji baca

iyo bujang nan baduo, urang tak biaso marantau, tacangang mamandangi, asiang urang balain awak.

Dek lamo lambek di jalan, hampia ka tibo di Medan, lah tampak rami urang di jalan, rumah bairirik indak putuih, baranti oto di pasa Medan turunlah urang kasadonyo, turun pulo Malin Saidi sarato Sutan Sari Alam, bajalan ka dalam pasa, urang nan sangaik rami bana, bamacam-macam bangso urang, urang cino urang Ulando, sarato urang Kaliang.

Kan iyo Sari Alam jo si Malin, tacangang-cangang maliek urang, bak kabau takajuik diaguang, bajalan juo baduo-duo, bungkusan disandang juo, dek untuang takadia Allah, tampak si Lelo mamak si Malin, dihimbau si Lelo kaduonyo.

“Baru tibo waang Malin, latakkanlah bungkusan ka dalam kadai tilam, di siko lalok kaduonyo,” katonyo mamak si Malin.

Ado sabanta antaronyo, tahidang nasi dikadaian, nasi ditanak bini si Lelo, dikaluakan samba dalam karucuik, goreng ayam jo randang itiak, samba dibaok si Sari Alam, lah makan kaampeknyo.

Bakato Sutan Majolelo, “Bukan ambo salah siasek, bukan ambo salah tanyo, sutan nan anak Pak Haji Munaf?”

Manjawab Sutan Sari Alam, bakato jo galak sanyum, “Ruponyo mamak pandai takok, iyo ambo anak baliau, di mano Mamak tahu di ambo?”

Manjawab Sutan Majolelo, “Lorong kapado Haji Munaf, samo manggaleh di Padang, tak ado urang saelok itu, lapang dado hati barasiah.”

Bakato Sutan Sari Alam, “Apo sabab Mamak tahu bahaso ambo anak baliau?”

Dijawab dek Sutan Majolelo, “Rauik muko saroman bana, saketek tidak nan barubah, basalin bana rupo rang gaek, apo mukasuik datang mari?”

40