Halaman:Siti Kalasun.pdf/49

Dari Wikisumber bahasa Indonesia, perpustakaan bebas
Halaman ini telah diuji baca

nan paralu, lah sudah mamintak izin bendi mananti nan di laman, naiak bendi mandeh Kalasun, baitu juo si Kalasun, diantakan ka Bukiktinggi.

Ado sabanta antaronyo, kudo bajalan balari kancang, dituruik labuah ka hilia, ka hilia pasa Bukittinggi, dek lamo lambek di jalan tibo di gaduang Bukittinggi, kudo baranti di kampuang Cino, elok untuang maso itu, basuo oto ka bajalan, urang di dalam alah panuah, ado sabanta antaronyo, bajalan oto balari kancang, tinggalah nagari Bukittinggi.

Kan iyo samaso itu, tampak si Usat Malin Saidi, kawan lamo sikolah di Parabek, bakato Malin Saidi, “Manolah kawan Sabarudin, lah lamo kito bacarai, kini batamu kito baliak, siapo gala si Saba kini, adat biaso nagari awak, ketek banamo gadang bagala.”

Manjawab si Sabarudin, “Ambo bagala Sutan Sari Alam, gala pusako turun tamurun.”

Bakato pulo Malin Saidi, “Ka mano rantau kan ditampuah?” Manjawab pulo Sari Alam, “Sajak samulo lapeh di Parabek, ambo tidak ka mano-mano, tatap sajo tingga di kampuang, kini baru mancubo bajalan, mukasuik hati handak ka Medan, dicubo pulo nan bak urang.”

Mandanga kato nan bak kian, galak tasanyum Malin Saidi, bakato inyo maso itu, “Ruponyo samukasuik malah kito, samo ka pai ka tanah Medan.”

Mandanga kato Malin Saidi, sananglah hati kaduonyo, mandapek kawan sairiang, dek lamak kecek dalam oto, samo mancuraikan parasaian, sampailah oto di Batang Toru, paruik lah taraso litak, makanlah inyo kaduonyo.

Oto bajalan siang malam, masuak rimbo kalua rimbo, lapeh nan dari Batang Toru, tibo oto di Sibolga, handak manjalang Taratuang, lah tibo di Danau Toba, baranti sabanta di Parapat, kan

38