— 133 —
orang-orang dari Ong-hoe dan akoe maoe bitjara dengen bahasa resia sama iaorang. Djika marika menanjaken pada kaoe orang, boleh bilang sadja jang kaoe orang masi belon peladjarken itoe bahasa resia. Kaoe bernama Tjin Louw, sedeng kaoe, Liong Tho, bernama Liong Beng dan kaoe, Yauw Beng, bernama Yauw Tho. Soedara Tjin akoe jang bawa dateng ka Ong-hoe, sedeng kaoe berdoea belon lama masoek bakerdja pada Ong-ya. Ingetlah baek-baek, djika kita bisa berboeat dengen bagoes, nistjaja kita orang poenja djiwa bisa katoeloengan.“
Semoea orang manggoetken kapala menandaken jang iaorang setoedjoe. Itoe doea orang kasar soeda tentoe sadja soeka menoeroet, sedeng Louw Tien dalem samentara ini tida bisa pikir daja jang lebih baek, maoe apa tida ia moesti menoeroetin Pang Jan poenja akal.
Itoe waktoe di sebelah dalem kadengeran orang lagi pada bitjara.
„Lou Toako akoe sengadja dateng ka sini boewat bitjara sama kaoe," kata soewaranja Tjoei Liong.
„Ada perkara apa,“ menanja Lou Khay.
„Ini waktoe Siangyang-Ong...... Lou Toako akoe poenja omongan ini ada melanggar larangan negri ; akoe harep soepaja kaoe soeroe kaoe poenja orang-orang berlaloe dari sini.“
„Akoe poenja orang-orang semoewanja boleh dipertjaja,“ kata Lou Khay, „djika ada omongan apa-apa, boleh diomongken sadja dengen tida oesa koewatir.“
„Tadi koetika akoe lagi maoe masoek, akoe liat di sana ada bebrapa orang jang diringkoes kaki-tangannja. Apa sebabnja iaorang diperlakoeken begitoe?“