130 —
dari badannja, jang kamoedian ia keboetken ka djoeroesan moekannja Louw Tien, orang siapa dalem sa'at itoe djoega kapalannja djadi poesing dan mata gelap, kamoedian ia djato kasoempet dengen tida inget orang.
„Masoesia koerang-adjar, brapa banjak sih kaoe poenja kapandean !“ berseroeh Lou So Tjin jang sekarang bisa berlakoe katak lagi. Ia berpaling pada engkonja dan berkata lagi: „Engko-engko sekalian boleh soeroe orang ringkoes padanja, tapi djangan binasaken iapoenja djiwa.“
„Baeklah,“ djawab Lou Khay.
Kamoedian ia kasi prentah pada orang-orangnja boewat iket pada Louw Tien dan bersama tiga orang jang laennja dibawa ka roemahnja. Orang-orang jang menjaksiken itoe karamehan atawa poen kariboetan, semoewa pada boebaran. Banjak di antaranja jang berhati baek merasa sangat koewatir bagi kaselamatannja itoe ampat orang jang terdjato di dalem tangannja itoe orang-orang djahat. Lou So Tjin lantas poengoet kombali iapoenja golok dan pake lagi iapoenja djoeba, lantas poelang doeloean ka roemahnja.
Lou Khay bersama Lee Sian dan Tio Poo dengen di-iringken oleh kambrat-kambratnja mengiringken itoe ampat orang tawanan menoedjoe ka ia poenja roemah. Sasampenja ia soeroe taro itow ampat orang tawanan di moeloet pintoenja iapoenja kamar-boekoe. Koetika iaorang soeda berdoedoek di dalem itoe kamar, Tio Po lantas menanja : „Toako, itoe bebrapa orang tawanan maoe dibagimanain ?“
„Boenoeh sadja pada marika itoe,“ kata Lou Khay dengen tida berpikir pandjang.
„Djangan,“ menjega Kee Sian. Akoe liat itoe ampat orang boekannja bangsa sembarangan-