Ya Allah, ya Rasulullah, baalah untuang denai iko, satampan ikolah anak, sajombang ikolah rupo, rancak lai patuik lai, tumbuah cacek baadok an, urang tak manenggang awak, manga lah bak itu bana, garak Allah sudah di denai. Lah sabanta inyo bamanuang, dipabulek malah pikiran, bajalan amai si Umbuik, dakok basarang hampia, hampia dakok ka tibo, tibolah inyo di laman, lalu naiak inyo sakali, tampak si umbuik sadang bamanuang, sadang malintuah-lintuah jari, sadang mangarekngarek kuku. Sanan batanyo si Umbuik Mudo, “Oi Amai joden di amai, baa kato nan dijawek, baa rundiangan nan dibaok. Tarok di baruah manggani Dikabuang-kabuang di patigo; Harok bak raso ka lai Cameh bak raso ka tido.” Cubo katokan di Amai, kabakan bana di Amai, usah Amai mambuni-buni, nan bana ka dikatokan, naknyo sanang hati denai.” Bakato amai si Umbuik, “Oi Buyuang dangakan bana, kok itu nan waang tanyokan, baato janyo si Galang, nan satahun iko, alun ambo ka bajunjuangan, alun ambo ka basuami, alun taniak nak balaki, ambo ka marando sajo.” Mandanga kato nan bak kian, kato nan dahulu dikatokan, diliek pulo cando mandehnyo, sanan bakato si Umbuik Mudo, “Oi Amai joden di amai, baa dek sambok mato Amai, baa dek barubah muko Amai, baa dek bakucak hati Amai, hati palapah hati Amai, jantuang apo jantuang Amai, jantuang pisang lah agaknyo, indak nan bana nan dikatokan, baduto Mandeh moh kironyo!” Mandanga anak lah bangih, maliek anak lah berang, dibanakannyo nan jadi, “Oi Buyuang joden di buyuang, dangakan banalah koh tidak, mandeh katokan habih-habih, nak denai katokan kato bana, indak denai labiahi denai kurangi, bak itu janyo Si Galang. 44
