Bakato guru si Umbuik, “Sabanyak ikolah urang, lai sapanuah rumah, nan jauah urang lah datang, nan hampia urang lah tibo, waang sajo nan tak tampak, waang sajo nan tak ka mari, apo juo nan waang cari, apo nan waang tuntuik, cubo katokan ka ambo.”
Manjawab si Umbuik Mudo, “Kok itu guru tanyokan, bukanlah ambo ka mano-mano, ambo lah pai mangaji, pai mancari lagu Mesir, sabab itu lambek ambo datang.”
Bakato pulo guru si Umbuik, “Oi buyuang si Umbuik Mudo, taro waang balun tibo, banyaklah surek nan tabaco, banyaklah kitab nan takaji, banyak lagu nan didangakan. Cubolah pulo lagu waang, nan dituntuik ka nagari urang.”
Mandanga kato nan bak kian, dipanggangnyo kumayan putiah, asok mandulang ateh langik, harum satahun pajalanan. Lah mangaji si Umbuik Mudo, dibaokkan lagu Mesir, lah sabanta duo banta, jankan urang ka babuni, lantai mandatiak lai tidak, habih tangango kasadonyo, dek elok lagu si Umbuik Mudo.
Lah tigo banta inyo malagu, turunlah puti nan batujuah, puti batujuah badunsanak, kamanakan dek gurunyo, rancak nan bukan alang-alang, mukonyo bak bulan panuah, kaniangnyo kiliran taji, hiduangnyo pucuak talutuak, talingonyo jarek tatahan, bibianyo limau sauleh, karek kukunyo bulan ka habih, karetannyo bintang batabua, ampu kaki bungka satahia, induak jari bungka sapaho.
Dipiliah dalam dipiliah, dipiliah dalam nan batujuah, sibungsu rancak sakali, banamo Puti Galang Banyak, cinto hati dek bapaknyo, pamenan urang sakampuangnyo, duduak inyo di kanan si Umbuik, sanan bakato Puti Galang Banyak, “Manolah tuan Umbuik Mudo, banyaklah urang nan mangaji, banyaklah urang nan malagu, tuanku lai mualim lai, pakiah tak tabilang pulo, satu tidak denai dangakan, surang tidak denai acuahkan.
